Wat is osteopathie?
Definitie
Osteopathie is een samenvoeging van de twee Griekse woorden: osteon (bot) en pathos (ziekte ).
Ziek zijn door de beenderen moet echter niet letterlijk willen vertaald worden. Hoewel de wervelkolom en het bekken een centrale plaats in de behandeling innemen, worden ook de organen, schedel, spieren, bloedvaten en het zenuwstelsel bij de behandeling betrokken.
Osteopathie is een specifieke, onafhankelijke, volwaardige medische discipline waarbij de manueel diagnostische en therapeutische benadering van functiestoornissen, ontstaan door een bewegingsverlies van om het even welk weefsel, centraal staat.
Door het behandelen van mobiliteitsverliezen in het bewegingsapparaat, het orgaansysteem, schedel – en hersenstructuren, bloedvaten en zenuwstelsel, kan het eigen recuperatievermogen aangewend worden en herstellen we de structurele integriteit van het lichaam.
De relaties tussen de verschillende lichaamssystemen zijn zo hecht dat alle systemen elkaar beïnvloeden, en in elke behandeling onderzocht en zo nodig dienen behandeld te worden. Hier is duidelijk een onderscheid tussen een osteopathische behandeling en een behandeling met chiropraxie of fysiotherapie.
Bewegingsbeperkingen kunnen ontstaan door: een harde val (ook in het verre verleden), een kneuzing, ziekte, littekens na een operatie, zware bevalling, verkleving van weefsel door ontstekingsreacties, emotionele spanning, stress of verkeerde voeding.
Zelfs een gering verlies aan beweeglijkheid van weefselstructuren kan al aanleiding geven tot een plaatselijk of algeheel slecht functioneren (ziekte) , met of zonder pijn.